Coaching to the Core

Besteed je helingsproces niet uit!

Vaak hoor ik als hulpverlener én als lotgenoot verhalen over rechtszaken.
Het maakt bij mij een mix van gevoelens en gedachten los.

“Ben ik zelf te laf om een rechtszaak aan te gaan”?

En komt het daardoor te dichtbij of ga ik pijn uit de weg?

“Wat schiet ik er mee op?” is een andere.

En, wel een belangrijke: “wat is het doel van een rechtszaak?”

Het is die laatste vraag die mij heeft overtuigd dat een rechtszaak niet zoveel zin heeft; althans niet als het gaat over helen voor jezelf.

Wél als het gaat om te voorkomen dat diegene meer slachtoffers maakt. Dan kan je overigens ook volstaan met een melding.

Onze rechtsspraak is geen instrument om te helen; is daarvoor niet ingericht en zal dat ook nooit kunnen.

Hoogstens kan het een vorm van ‘genoegdoening’ geven als iemand terecht wordt veroordeeld. Maar ik denk dat het hoogstens een pleister op de wonde kan zijn.

En dan alleen in de gevallen waarbij een rechtszaak verloopt zoals het slachtoffer het graag zou willen.

En dat is maar zelden het geval heb ik het idee..

Vaak wordt er in een rechtszaak juist een achilleshiel (de onmacht) getriggerd omdat je veel uit handen moet geven.

En dat kan weer traumatiserend werken als je die onmacht ervaart; evenals een teleurstellende strafmaat of zelfs vrijspraak.

Ik ben zelf tot de conclusie gekomen dat echt helen pas lukt als je het zelf doet op een manier waarop je de controle heb over het proces.

En dan bedoel ik je eigen verwerkingsproces.
Want dat blijft – ongeacht of de dader vastzit, vrij rond loopt of inmiddels overleden is.

In mijn verwerkingsproces heb ik in het verleden een grote stap gezet die ik je niet wil onthouden. Ik heb een opstelling gedaan waarbij ik, gesteund door vele mannen achter mij, de dader heb verteld wat de schade en de pijn is die haar daden bij mij hebben teweeggebracht.

Toen ik dat symbolisch terug kon geven en zij het aan kon nemen merkte ik dat mijn boosheid waar ik nog mee worstelde, verdampte als sneeuw voor de zon. Deze, zelf georganiseerde sessie, heeft mij meer gebracht dan welk proces ooit zou kunnen.

Met andere woorden; ik kwam steeds losser van de dader, op een manier die een rechtszaak nooit zou kunnen doen of zelfs erg in de weg zou zitten.

Ik snap dat elk verhaal uniek is en dat iedereen voor zichzelf moet besluiten wat voor hem/haar de juiste route is.
Maar wat ik wel wil meegeven: blijf in de regie en uit de onmacht.

Als je naar aanleiding van dit bericht wat kwijt wilt of hulp zoekt kan je me mailen op info@craftingpeople.nl of bellen: 06 51901985 (Marcel) bij voorkeur tussen 08-09u.